UGANDA’DA BİR MUZUNGU


Uganda, ilk yurtdışı tecrübem. Yaklaşık üç aydır buradayım. Daha önce yaşadığım bazı anları mutluluk diye adlandırdığım için “mutluluk” kelimesinden özür diliyorum. Çünkü ben burada hissettiğimin dışında hiçbir zaman tam anlamıyla var olamadım. Var olmak tam anlamıyla hissetmek benim için. Ben Uganda’nın tam içindeyim bütün ruhumla.



Buradaki çocuklara bayılıyorum. Türkiye’deyken çocukları sevmediğimi düşünürdüm, hatta ben neden öğretmenlik seçtim diye çok düşündüm. Bu mesleği yapıp yapamayacağım üzerine çok kafa yordum. Orada öğretmenlik yaparken hep rol yaptım, kendimin dışına çıktım. Burada sınıfta kahkahalar atıp iki dakika sonra dersime devam  edebiliyorum. Çocuklar verdiğim şeyi almayı biliyorlar ve daha fazlasını istiyorlar, ben de bu konuda çok istekliyim. Burada anasınıfı, bir ve ikinci sınıf çocuklarının dersine giriyorum. Anasınıfı çocuklarıyla drama, el işi aktiviteleri ve boyama yaptırıyorum. Onlarla çalışmaktan çok keyif alıyorum. Bazı çocuklar benim kendi dillerini anlamadığımı bilmiyorlar çokça kez söylemiş olsam bile. Heyecanla yanıma gelip bir şeyler söylüyorlar, o an onları anlamayı o kadar istiyorum ki … Bazen çocuk masalları izletiyorum, hepsinin gözlerine tek tek bakıyorum onların gözünden de görebilmek için ama mümkün olmuyor tabi.   Bir ve ikinci sınıflara ise hikaye yoluyla İngilizce öğretiyorum. Aynı zamanda okuma yazma bilmeyenlere, alfabeyi öğretiyorum. Çocuklar hayatı küçük yaşlarda öğreniyorlar, sadece derslere girip çıkmak değil. Okulda hayvan besleniyor, yemek yapılıyor. Çocuklar bu görevlerde etkin rol alıyor. Tabi ki çok kaliteli bir öğretim yok, ama çocuklar edinebilecekleri bütün yaşam becerilerine burada sahip olabiliyor. Büyük sorumluluklar alabiliyorlar, organizasyon konusunda da çok iyiler özellikle. Bence eğitim dediğimiz şey zaten bu olmalı.


Bunlar dışında, kendimde büyük değişiklilikler görebiliyorum. Daha önce, doğum günlerinde pasta kesme görevini bile üstlenemezken, burada büyük bir parti düzenledik  ve müziği ben organize ettim ve anasınıfı çocuklarımla koro hazırladık. Bu benim için inanılmaz büyük bir şey.Buraya ilk geldiğimde dokuz kişiyle aynı evde nasıl yaşayacağımı çok düşündüm, çünkü üniversitedeki son iki yılımda neredeyse hiç arkadaş edinmedim ve sosyal becerilerimi yitirmiş sayılırdım. Burada, yeniden sosyal becerilerimi geliştirdim. Arkadaşlarımın yanında kendim olabiliyorum, hiçbir şeyden saklanmıyorum.İngilizce öğretmeni olduğum için İngilizcem iyi seviyede, tabi burada daha çok geliştirdim. Hatta oda arkadaşım uykumda İngilizce konuştuğumu iddia ediyor.
Dışarı çıkmamın her zaman iyi olduğunu düşünürdüm, kendi düşüncemden, kişiliğimden, yargılarımdan, evimden, ülkemden. Bağımsız yaşamak daha fazla konfor alanı benim için. Kendi ülkemden, çalışıp para kazanmak zorunda kalmaktan,kaçtığım için buraya geldim. İlk öğretmenliğimi burada yaptığım için çok şanslıyım. Gönüllülük, çalışma hayatından çok daha farklı muhtemelen. Bir şeyleri karşılıksız yapmak, yaptığım işte daha fazla idealist olmamı sağlıyor. İmkanım olsa hayatım boyunca gönüllülük yapabilirdim sanırım. Çünkü insanın sadece kendi hayatını idame ettirmek  ya da ailesinin ihtiyaç ve isteklerini karşılamak için para kazanmasını benim aklım almıyor. Bu fikri yirmi iki yaşında edindiğim için kendimi gerçekten mutlu hissediyorum. Burada tam varlığımı bulduğum ve eksik hissetmediğim için de ayrı bir mutluyum.
Türkiye’ye dönünce en çok özleyeceğim şey, insanlardan gördüğümüz ilgi olacak muhtemelen ve çocuklardan dinlediğim “Amusungu” şarkısı…


Dünya vatandaşı bir ingilizce öğretmeni, A world citizen and English language teacher.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Utangaç Sevgiliye

Olsaydı eğer yeterince yerimiz ve biraz zamanımız işte belki o zaman, sevgili hanımefendi, çekilirdi nazınız oturur düşünürdük, ne yapıp ne etsek de uzun aşk günlerini hoşça geçirsek diye. sen hindistan’da, ganj kıyısında yakutlar bulurdun, bense akıntısında humber nehrinin, yakınırdım senden gündüz gece. seviyor olurdum seni tufan’dan on yıl önce ve sen - eğer lütfedersen – reddederdin yahudiler ikna olup dinden dönene değin. aşkım bir bitki gibi büyür yayılırdı imparatorluklar bile yanında ufak kalırdı gözlerine övgüler düzmek alırdı yüzyılımı ve tabii seyredeceğim o muhteşem alnını iki yüzyıl sürerdi tapmak göğüslere tek tek gerisi içinse tam otuz bin yıl gerek. en az yüzyıl vermeli her uzvuna ayrı ayrı ancak sonuncusunda açılmalı kalbinin sırrı çünkü, sevgili bayan, sizin hakkınız budur zaten ben de başka türlü sevemezdim, doğrudur. ama bir ses var ki, hep duyuyorum ardımda zaman üstümüze geliyor kanatlı arabasında ve ondan sonra her şeyin ötesinde serilip...
Devamı

Mandalinalar

Mandalinalar (Mandairiinid)  Zaza Urushazade'nin yönetmenliği üstlendiği, 2013 yılında çekilen Estonya ve Gürcistan ortak yapımı bir filmdir. Film Estonyalı bir marangoz ve bir ciftçinin birbiriyle dayanışarak sürdürdükleri hayatlarında, kendilerini istemeden içinde buldukları savaşın yıkıcı etkilerini konu ediniyor. Film bildiğimiz savaş filmleri gibi aksiyonlu, kavgalı gürültülü bir film sayılmaz, aslında savaşın içine barış tohumununun nasıl serpildiğini gösteren yaşlılık ve dinginliği hiç acele etmeden betimleyen bir barış filmi diyebiliriz.  Savaş nefretten doğar, insancıllıktan uzaktır. İnsanın oluşturduğu nesnesel kavramların, insan özüne hakimiyet kurmasının sonucudur; dinlerr, ideolojiler, para vs.   Film Ivo adındaki marangozun atolyesinde çalışırken yere düşen talaş parçalarının göründüğü sahneyle başlar. Filmin son sahnesi de aynı sahne ile bitecektir. Film genel olarak aynı mekanda ve dört kişi arasında geçer. Film sona doğru savaş kokusundan sevgiye doğ...
Devamı

Aşk nasıl bir şeymiş böyle!

Bir şarkı yazdım. Hayvanlardan farklı olarak dünyaya sadece vücut ortaya koymaktan daha fazlasını yaptım. Ürettim. Bu şarkı 23 yıllık dünya tecrübemin, aşkı içine dahil ettiği zamandan itibaren kalbimde ikamet etmiş insanlar ile ilgili bana kalmış olan birikimli hisleri açığa çıkaran bir şarkıdır. Umarım sevilir. :) Bu aşk nasıl bir şeymiş böyle!  Önceleri bilmezdim bu aşk nasıl bir şeymiş böyle  Öncelere farketmezdim senden kalanmış hislerim Yıkmışsın, geçmişsin bu aşk nasıl bir şeymiş böyle Hayattaki her insan birer yoldan ibaret Yürürsün, bakarsın yol biter de tanımazsın Gelmişim, gitmişim bu yol nasıl bir şeymiş böyle İçinden geçen şeyleri söyle kırmadan kalbimi Yola çıktığın insanları düşün sev yeter ki Yok sen bilmezsin bu kalp nasıl bir şeymiş böyle  English Lyrics  Before, I didn't know what love is like Before, I did not notice my feelings remained from you  You've destroyed, you've passed, What kind of love it is! Every person I have me...
Devamı